Kwart over acht ging de telefoon op deze prachtige zaterdagmorgen, wat het weer betreft. ‘We gaan straks op pad om een nieuw Tuinhuisje, voor jullie achter in de tuin,’ aldus mijn jongste zoon. Eerst een bakkie en rond half tien stonden we tussen de verschillende modellen tuinhuizen en huisjes, bij de eerste specialist. Wat een enorme handel zit hierin en wat een prijsverschil. Rond het middaguur waren we terug en hadden we onze keuze laten vallen, na overleg met het thuisfront. ‘s Middags nog een keer met m’n schoondochter d’r naar toe om definitieve afspraken te maken over plaatsing, etc. Afijn, eindelijk komt er iets nieuws! Willy erg blij (en terecht)! Ik moet eerlijk bekennen, dat ik dit jaren heb weten tegen te houden. Verder nergens om, maar ik houd van oude, bouwvallige hokken en hokjes. Hoe schever, hoe mooier. De tand des tijds moet z’n werk behoorlijk hebben gedaan. Roest, rottige plekken, los bladerende verf-resten, mos-groei… en ga zo maar door…, allemaal van die elementen die een hok mooier en spannender maken. Ik heb dan ook altijd de neiging om bij oude bouwvallen te stoppen en dan ook nog het liefst naar binnen willen gluren….! De komende tijd wordt een tijd van hard werken in de achtertuin. Nu maar hopen dat we een mooie zomer krijgen. Vanmiddag nog snel een paar foto’s van details gemaakt. Of de vier oude kikkers mee verhuizen naar het nieuwe tuinhuis…? Het zou mooi zijn!
nanneoedsz fan fryslân 